15.07.2022 r.

Założeniem na którymopiera się wspomnana nowelizacja jest chęć zmian w organizacji Sądu Najwyższego poprzez zlikwidowanie Izby Dyscyplinarnej i utworzenie zamiast niej Izby Odpowiedzialności Zawodowej i zniesienie Izby Dyscyplinarnej.

Zmiana tejże ustawy ma gwarantować właściwe przeprowadzenie odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów oraz członków niektórych korporacji zawodowych mających status zawodów zaufania publicznego przede wszytkim radców prawnych i adwokatów

Izba Odpowiedzialności Zawodowej Sądu Najwyższego liczyć będzie 11 czlonków. Wyznaczy ich Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej spośród sędziów Sądu Najwyższego orzekających w pozostałych izbach. Wybór poprzedzany będzie wylosowaniem na posiedzeniu Kolegium Sądu Najwyższego trzykrotnie większej liczby osób z kótrych zostaną wybrani członkowie Izby. W losowaniu nie będą brali udziału Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Prezes Sądu Najwyższego, Rzecznik Dyscyplinarny Sądu Najwyższego czy Rzecznik Prasowy oraz sędziowie Sądu Najwyższego, którzy 5 lat przed losowaniem byli ukarani karą dyscyplinarną (nie stanowi przeszkody tylko kara upomnienia jako najlżejsza z kar). W ustawie szczegółowo uregulowano także kadencję każdego z sędziów.

Sprawy które rozpatrywać będzie nwa Izba będą tożsame z tymi które były rozpatrywane w Izbie Dyscyplinarnej SN. Izba Odpowiedzialności Zawodowej nie będzie miała autonomii jaką posiadała Izbie Dyscyplinarnej, m. in. w zakresie finansów.

Nowelizacja postanawia o możliwości wznowienia postępowania w stosunku do podsądnego, gdzie wyrok lub wyrok dyscyplinarny wydawał sędzia Izby Dyscyplinarnej. Podobnie jest w przypadku uchwały prawomocnie zezwalającej na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej.

W sprawach wniesionych do Sądu Najwyższego i niezakończone prawomocnym orzeczeniem, nowelizacja wydłuża zostanie bieg terminu przedawnienia. Bieg terminu przedawnienia nie zostanie wydłużony w sprawach, w których termin przedawnienia upłynął przed dniem wejścia w życie przedłożonej ustawy. Jednakże jeżeli przedawnienie nastąpiłoby przed upływem 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, termin przedawnienia nie zostanie wydłużony.

31.05.2022 r.

Zgodnie z projektem nowelizacji ustawy o Sądzie Najwyższym, w związku z zamiarem zlikwidowania Izby Dyscypilnarnej (jeden z tzw. kamieni milowych) w toku prac nad przedmiotową ustawą zapisano przeniesienie dotychczasowych sędziów Izby Dyscypinarnej do innych Izb Sądu Najwyższego. Gdyby się nie zgodzili, przejdą w stan spoczynku ale ze znacznie niższym wynagrodzeniem. Prace w sejmowych komisjach dotyczą także tzw. prezydenckiego testu niezawisłości. Zapadła decyzja, iż będzie on ograniczony do orzeczeń zapadłych po uchwaleniu nowelizcji ustawy o Sądzie Najwyższym. Test ten zatem nie obejmie sędziów w sprawach w których orzeczenia już zapadły. Test niezawisłości to nowa instytucja której stosowanie ma ograniczać się do wykazywania przez strony, uczestników postępowania określonych przez przedmiotową nowelizację zarzutów do sędziego prowadzącego daną sprawę sądową z tym, że nie będzie wystarczało jedynie wykazanie przesłanki niewłaściwego powołania. Procedura ta na wniosek jednego z ugrupowań politycznych została przyspieszona. Na przykład sędzia sporządzający uzasadnienie do postanowienia w tym zakresie będzie miał na to 3 dni a Sąd Najwyższy 7. Nowelizacja tejże ustawy nie została jeszcze przegłosowana przez Senat ale już dziś mówi się o możliwych zmianach. Podobnie ostrzega się przed możliwym paraliżem wymiaru sprawiedliwości gdyż każdy kto ma w tym interes (a takich jest spora liczba) będzie chciał skorzystać z tej procedury by zaszkodzić np. wierzycielowi któremu nie chce spłacić długu i w ten sposób przedłużyć postępowanie.

26.05.2022 r.

Sejm uchwalił nowelizację ustawy o Sądzie Najwyższym na mocy której zlikwidowana zostanie Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego. To tak zwany "kamień milowy" (określenie użyte przez Ursulę von der Leyen) umożliwiający przyjęcie przez Komisję Europejską Krajowego Programu Odbudowy. Likwidacją Izby Descyplinarnej to efekt działań polskich europoslów lewcowych i liberalnych. Uznali oni, że Izba Dyscyplinarna narusza praworządność ze względu na sposób wyboru członków tej izby. Strona przeciwna uznawała ten zarzut za niesłuszny gdyż przepisy o podobnym charakterze obowiązują w wielu europejskich krajach, w gtym w samych Niemczech gdzie składy kluczowych organów przewidzianych w konstytucji w jeszcze mniejszym stopniu, jeśliw ogóle, gwarantują zasadę apolityczności

Do kompetencji Izby Dyscyplinarnej należą między innymi sprawy dyscyplinarne sędziów, adwokatów, radców prawnych, notariuszy, prokuratorów. Członkowie tej izby Sądu Najwyższego w liczbie jedenastu byli wybierani przez Prezydenta RP spośrod sędziów Sądu Najwyższego.

W miast Izby Dyscypinarnej nowelizacja uchwalonej ustawy przewiduje powołanie nowej Izby Odpowiedzialnośći Zawodowej. Jej człnkowie mają być powoływani przez Prezydenta RP spośród wylosowanych członków Sądu Najwyższego.

_________________________________________________________________

08.12.2014 r.

W ostatnim czasie wiele kancelarii składało zawiadomienia o naruszaniu przez działające na polskim rynku zagraniczne instytucje finansowe o bardzo agresywnych praktykach sprzecznych z polskim prawem, naruszających zbiorowe interesy konsumentów. Były to również kancelarie radców prawnych z Krakowa i małopolski. Rownież nasza kancelaria prowadzi sprawy będące pokłosiem tych bezprawnych działań. Również inne instytucje w tym Rzecznik Ubezpieczonych oraz konsumenci skłądali skargi. Ogółem wpłynęło ponad sześćset skarg. Konsumenci skarżyli się, iż przy podejmowaniu decyzji o zawieraniu umów w zakresie tzw. polisolokat byli wprowadzani w błąd gdyż nie byli informowani o ryzyku związanym z lokowaniem środków a nadto dodatkowo byli zapewniani o pełnym bezpieczeństwie zawieranych umów. Tymczasem niezależnie od tego czy decyzja co do polisolokaty zawierana jest w biurze przedsiębiorcy czy też przez telefon zawsze klient powinien być w pełni poinformowany o czasie na jaki będzie zawarta umowa, wysokości składek czy też kosztach jakie poniesie on w przypadku zerwania umowy oraz ryzyku inwestycyjnym na jakie jest narażony. Brak tych informacji niejednokrotnie powoduje, że klienci zawierali umowy co do polisolokat z zupełnie niekorzystnymi dla siebie skutkami - innymi niż te których oczekiwali. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów przeanalizował bardzo obszerny materiał dowodowy, m. in. nagrania z rozmów prowadzonych z klientami, ich relacje ze spotkań z przedstawicielami instytucji finansowych w placówkach, wewnęrzne przepisy dotyczące pozyskiwania klientów oraz pisemną dokumentację prowadzoną między ubezpieczycielami a ich klientami. W dniu 21 października 2014 r. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów poinformował o naruszeniu zbiorowych interesów konsumentów przez cztery instytucje finansowe. Wśród nich jest trzech pośredników i jeden ubezpieczyciel. Są to przede wszystkim firmy sprzedające tz. polisolokaty. 

UOKIK podjął dcyzje, tj. okreśone kary finansowe i/lub nakaz zaniechania praktyk w stosunku do

-AEGON TU na Życie S.A. (decyzja Nr RBG 30/2014) – kara finansowa 23 446,206 PLN i nakaz zaniechania praktyki

-Idea Bank S.A. (decyzja Nr RKT 30/2014) – kara finansowa 4 172,571 PLN i nakaz zaniechania praktyki;

-Open Finance S.A. (decyzja Nr RKT 29/2014) – kara finansowa 1 673,546PLN

-Raiffeisen Bank Polska S.A., dawnej POLBANK EFG (decyzja Nr DDK 21/2014) – kara finansowa 21 122,088 PLN

Jak podał UOKIK w przypadku dwóch ostatnich podmiotów praktyki zostały zaniechane dlatego nakaz ich zaniechania nie został orzeczony

Kary nałożone na AEGON TU na Życie S.A., Idea Bank S.A., Open Finance S.A., Raiffeisen Bank Polska S.A. za naruszenie zbiorowych interesów konsumentów to kwota w sumie 50 414,411 PLN.

Od powyższych decyzji UOKIK przysługuje odwołanie do sądu.

Należy również dodać, iż w ostatnim czasie kancelarie adwokackie i kancelarie radców prawnych zawiadamiały UOKIK o praktychach naruszających zbiorowe interesy konsumentów w przypadku innych podmiotów finansowych. Między innymi dotyczy to AXA Życie Towarzystwo Ubezpieczeń Spółka Akcyjna. Ubezpieczyciel narusza w ocenie tych kancelarii między innymi art. 24 ustawy z dnia 16 lutego 2007r. o ochronie konkurencji i konsumentów w zw. z art. 4 ust. 1 i 2, 8 ust. 1 i 2 oraz 9 pkt 4 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym gdyż nie udziela on odpowiedzi na pisma będące wnioskami o przesłanie rozliczeń polis, tj. umów ubezpieczenia na życie, które zostały rozwiązane. Takie postępowanie AXA podejmowane było by nakłonić konsumentów do zaniechania dochodzenia od AXA roszczeń o zwrot pobranych opłat likwidacyjnych. 

Ponadto AXA Życie Towarzystwo Ubezpieczeń Spółka Akcyjna wymaga od konsumentów występujących bez profesjonalnego pełnomocnika, tj. adwokata lub radcy prawnego, wskazania podstawy prawnej prośby o przedstawienie rozliczenia polis, tj. umów ubezpieczenia na życie, które zostały rozwiązane.

25.07.2014 r.

Trwają prace nad zmianą przepisów ustawy o PIT których celem jest takie skonstruowanie przepisów aby to na podatniku spoczywał ciężar wykazania określonego źródła dochodów. Jeżeli podatnikowi się to nie uda fiskus naliczy podatek w wysokości 75%. Obecne regulacje ustawy o PIT są podobne tyle, że nie mówią one o powyższym obowiązku podatnika wprost. Jednakże wskutek orzeczenia Trybunału Kostytucyjnego który uznał wyrokiem z dnia 8 lipca 2013 r. (sygn. akt SK 18/09) przepis art. 20 ust. 3 ustawy o PIT za niekonstytucyjny, podatnicy wygrywają w sądach z fiskusem. Gdyby nie to orzeczenie podatnicy ci przegraliby jednak swoje sprawy. Tytułem przykładu należy tu wskazac sprawę która w dniu 15 lipca br. trafiła do Naczelnego sądu Administracyjnego. W pierwszej instancji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie nie uznał wyjaśnień skarżących reprezentowanych przez adwokata z Krakowa za wystarczające. Udawadniali oni, że uzyskany przez nich dochód pochodzi sprzed wielu lat a został uzyskany podczas prowadzenia przez nich działalności rolniczej w gospodarstwie pod Krakowem na terenie Małopolski. Wypracowaną ich zdaniem gotówkę zamieniali za dolary w jednym z kantorów w Krakowie i trzymali w domu a nie w banku. Dodatkowo jeden ze skarżących pracował w firmie transportowej na terenie Krakowa. Zarówno Urząd Skarbowy w Krakowie jak i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyjaśnień tych nie uznały za wystarczające i przekonujące. Przesłaną do takich wniosków był fakt, iż skarżący nie potrafili wskazac dowodów które świadczyły by, że dochody te pochodziły z oszczędności z przed wielu lat. Zdaniem radców prawnych, adwokatów oraz kancelarii prawnych z Krakowa zajmujących się tą i innymi podobnymi sprawami proponowane zmiany w ustawie o PIT powielają dotychczasowe podważane przez Trybunał Konstytucyjny mechanizmy w tym zakresie ze względu m. in. na fakt, iż trudno jest podatnikowi po 20 - 30 latach wykazac interesujące fiskusa fakty.